Lieve Cobi en kinderen. Ik heb Jan slechts een keer mogen ontmoeten toen Yvanka en ik onverwacht langs kwamen om iets af te geven voor Cobi op onze toer door Nederland afgelopen december. Hij kwam over als een hartelijke en rustige man. Wat zal het een gemis zijn om hem niet meer in jullie midden te hebben. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit verlies en kracht om door te gaan zoals hij dat zou hebben gewild. Liefs Yoska
Lieve Cobi ,Ingmar en Dagmar hier nogmaals gecondoleerd met het verlies van onze lieve Jan,mijn neef, sinds mijn grote broer en sinds mijn vader.Jan heeft bij ons in huis gezeten in de jaren 60 terwijl de rest van de familie in Curaçao woonde.Als 9/10 jaar oud kind was het spannend om Jan in huis te hebben.Vaak mocht ik mee luisteren als hij zijn platen speelde Zijn favoriete Paul Anka,Helen Shapiro,Cliff Richard en later Neil Diamond.Keek erg naar hem op.Soms niet als hij mijn moeder steunde om ons in gareel te houden.Ben erg blij dat ik de laatste keer in Nederland weer heerlijk contact heb gehad met jullie allemaal.We zullen hem erg missen.💅♥️
Familie Spaan, gecondoleerd en veel sterkte gewenst. Ik ken Jan van de waterpolo, korte tijd samen gespeeld. Meestal kwamen we elkaar in de kleedkamer tegen als ik was uitgezwommen en hij weer wat te laat op de training kwam. Altijd tijd voor een praatje, ook dan nog en altijd belangstellend vragen hoe het gaat. Jazeker heeft hij ook een plaatsje in mijn hart. Ook speciaal een woord aan Ingmar, die als trouwe supporter meemaakte tijdens de waterpolowedstrijden en ook kocht ik op de streekmarkt toendertijd pruimenwijn bij hem. Ik hoop dat hij toch blijft supporteren bij de polo en synchroonzwemmen. Met vriendelijke groet, Adri Pasman van Zuiderzwemmers.
Lieve Coby, Dagmar en Ingmar, Het is zo’n raar idee dat mijn oompie Jan er niet meer is. Zo verdrietig. We spraken elkaar niet veel maar er was altijd warmte en genegenheid, een familiegevoel. Jan reageerde altijd heel enthousiast en vergat nooit mijn verjaardag of de nieuwjaar wens. Koester de herinneringen en het mooie dat hij heeft achtergelaten. Dikke knuffel, Tilde (zijn nichie)
Lieve Cobi, Ingmar en Dagmar, Jan en ik kenden elkaar zo’n 60 jaar. Als klasgenoten op de UTS in Alkmaar hebben Jan en ik vaak samen opgetrokken, o.a. met een reis naar Fredericia met mijn Renault naar zijn ouders in Denemarken. Ook hebben wij mijn Renault gerepareerd bij zijn tante (in de Rijp?) We hadden niet zo veel contact meer, iedereen was druk en kreeg een gezin, tot ik besloot Jan te zoeken via Adres Onbekend op de radio. Dat lukte en daarna hebben wij elkaar, soms samen met jou maar meestal met Ingmar, een paar keer per jaar opgezocht. Het fijne van Jan was dat het gesprek eigenlijk gewoon doorging waar we de vorige keer gestopt waren. Ik zal Jan missen en hoop dat wij nog wel contact blijven houden. Ik wens jullie de komende tijd veel sterkte.
Lieve Cobi ,Ingmar en Dagmar, we gaan Jan en Ingmar missen op het bedrijventerrein. Altijd even een praatje over de auto of andere dingen. De laatste keer hebben we Ingmar op de video vastgelegd toen hij in de hoogwerker ging. Een heel mooi moment:).Jij vond het ook prachtig Jan hoe blij Ingmar was! Dit was het laatste dat we met je konden delen…
AFSCHEID VAN JAN
IK WAS, BEN EN BLIJF ALTIJD JE KLEINE BROERTJE We schelen 18 jaar, zo kan het gebeuren dat ik in mijn jeugd soms 3 moeders en 2 vaders had.
Een mooi voorbeeld hiervan is dat er van scouting ooit een VADER EN ZOON KAMP was waar ik graag heen wilde. Mijn vader voelde zich daar eigenlijk te oud voor. ( of had misschien gewoon geen zin om te gaan kamperen) Jan zei dat hij dan wel mee ging en we er dan gewoon een Broederkamp van zouden maken. Het was echt een fantastische kamp en een heerlijke tijd Alleen vond Jan het wel jammer dat ik aan het eind van het kamp ongeveer 3 uur nodig had om de vuilnis weg te brengen en hij daardoor alleen het kamp moest opbreken.
Een andere jeugdherinnering die bij mij op komt is dat ik met onze ouders ook wel eens sinterklaas bij Jan heb gevierd. Ik weet nog goed dat Christiaan een racebaan had gekregen. We wisten echter niet hoe snel we dat ventje naar bed moesten krijgen zodat Jan en ik met de racebaan konden spelen, de gezamenlijke liefde voor auto’s zat er dus al vroeg in.
Nog een voorbeeld van deze liefde is de MG die Jan van een vriend over nam omdat deze ging emigreren, De auto werd onder een soort van carport in de achtertuin van de Joubertstraat geparkeerd. en ik mocht daar dan aan sleutelen als we op visite kwamen. Hoe het met deze auto is afgelopen heb ik eigenlijk geen idee van.
Later is er voor Jan maar 1 merk over gebleven en dat is natuurlijk ALFA ROMEO. Ik bedoel maar als je je honden al naar dit merk gaat vernoemen.
Met zo’n ALFA zijn we jaren later ook gaan mee doen met de zogenaamde Kaartleesrally’s Het moest de Bertone worden zodat INGMAR mee kon op de achterbank. De taakverdeling was duidelijk, Jan reed, ik deed de navigatie en INGMAR vond de controlebordjes. Het mooie was dat alleen INGMAR regelmatig met een beker thuis kwam en Jan en ik met lege handen stonden.
De SLOF. U vraagt zich misschien wel af wat deze slof op de desk doet? Nou, deze straat voor mij symbool voor onze hechte band. Hoewel we dus eigenlijk niet samen zijn opgegroeid is die er toch zeker. We kwamen er namelijk in de loop der tijden achter dat we best wel een paar dingen gemeen hadden. Een er van is dus dat we alle 2 graag op onze sokken achter het stuur zitten en wat is er dan makkelijker als je gewoon je sloffen kan uit schoppen.
Ik wil tot slot nog één gezamenlijke passie van Jan en mij benoemen. Dit zijn namelijk de Beatles. Ik heb nog warme herinneringen aan de concerten van de ANALOGUES die we bezochten. Dit is een band die tot ver achter de komma de sound van de BEATLES weet te evenaren. Ook dit is zo’n dingetje waar we pas later zijn achter gekomen. Alhoewel….. misschien is mijn passie wel ontstaan omdat Jan altijd OBLA DI OBLA DA vloot toen dit een hit was.
Dankjewel voor alle dingen die we samen hebben mogen beleven GROTE BROER.
Liefs Peter en Katinka
From me personally and from all my sons and family our deepest condolences for the loss of Jan, may God have him in his glory,,, leaves us all a great memory.
Lieve Cobi en kinderen. Ik heb Jan slechts een keer mogen ontmoeten toen Yvanka en ik onverwacht langs kwamen om iets af te geven voor Cobi op onze toer door Nederland afgelopen december. Hij kwam over als een hartelijke en rustige man. Wat zal het een gemis zijn om hem niet meer in jullie midden te hebben. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit verlies en kracht om door te gaan zoals hij dat zou hebben gewild. Liefs Yoska
Lieve Cobi ,Ingmar en Dagmar hier nogmaals gecondoleerd met het verlies van onze lieve Jan,mijn neef, sinds mijn grote broer en sinds mijn vader.Jan heeft bij ons in huis gezeten in de jaren 60 terwijl de rest van de familie in Curaçao woonde.Als 9/10 jaar oud kind was het spannend om Jan in huis te hebben.Vaak mocht ik mee luisteren als hij zijn platen speelde Zijn favoriete Paul Anka,Helen Shapiro,Cliff Richard en later Neil Diamond.Keek erg naar hem op.Soms niet als hij mijn moeder steunde om ons in gareel te houden.Ben erg blij dat ik de laatste keer in Nederland weer heerlijk contact heb gehad met jullie allemaal.We zullen hem erg missen.💅♥️
Familie Spaan, gecondoleerd en veel sterkte gewenst. Ik ken Jan van de waterpolo, korte tijd samen gespeeld. Meestal kwamen we elkaar in de kleedkamer tegen als ik was uitgezwommen en hij weer wat te laat op de training kwam. Altijd tijd voor een praatje, ook dan nog en altijd belangstellend vragen hoe het gaat. Jazeker heeft hij ook een plaatsje in mijn hart. Ook speciaal een woord aan Ingmar, die als trouwe supporter meemaakte tijdens de waterpolowedstrijden en ook kocht ik op de streekmarkt toendertijd pruimenwijn bij hem. Ik hoop dat hij toch blijft supporteren bij de polo en synchroonzwemmen. Met vriendelijke groet, Adri Pasman van Zuiderzwemmers.
Lieve Coby, Dagmar en Ingmar,
Het is zo’n raar idee dat mijn oompie Jan er niet meer is. Zo verdrietig. We spraken elkaar niet veel maar er was altijd warmte en genegenheid, een familiegevoel. Jan reageerde altijd heel enthousiast en vergat nooit mijn verjaardag of de nieuwjaar wens.
Koester de herinneringen en het mooie dat hij heeft achtergelaten.
Dikke knuffel,
Tilde (zijn nichie)
Lieve Cobi, Ingmar en Dagmar,
Jan en ik kenden elkaar zo’n 60 jaar.
Als klasgenoten op de UTS in Alkmaar hebben Jan en ik vaak samen opgetrokken, o.a. met een reis naar Fredericia met mijn Renault naar zijn ouders in Denemarken.
Ook hebben wij mijn Renault gerepareerd bij zijn tante (in de Rijp?)
We hadden niet zo veel contact meer, iedereen was druk en kreeg een gezin, tot ik besloot Jan te zoeken via Adres Onbekend op de radio.
Dat lukte en daarna hebben wij elkaar, soms samen met jou maar meestal met Ingmar, een paar keer per jaar opgezocht.
Het fijne van Jan was dat het gesprek eigenlijk gewoon doorging waar we de vorige keer gestopt waren.
Ik zal Jan missen en hoop dat wij nog wel contact blijven houden.
Ik wens jullie de komende tijd veel sterkte.
Lieve Cobi ,Ingmar en Dagmar, we gaan Jan en Ingmar missen op het bedrijventerrein. Altijd even een praatje over de auto of andere dingen. De laatste keer hebben we Ingmar op de video vastgelegd toen hij in de hoogwerker ging. Een heel mooi moment:).Jij vond het ook prachtig Jan hoe blij Ingmar was! Dit was het laatste dat we met je konden delen…
AFSCHEID VAN JAN
IK WAS, BEN EN BLIJF ALTIJD JE KLEINE BROERTJE
We schelen 18 jaar, zo kan het gebeuren dat ik in mijn jeugd soms 3 moeders en 2 vaders had.
Een mooi voorbeeld hiervan is dat er van scouting ooit een VADER EN ZOON KAMP was waar ik graag heen wilde. Mijn vader voelde zich daar eigenlijk te oud voor. ( of had misschien gewoon geen zin om te gaan kamperen)
Jan zei dat hij dan wel mee ging en we er dan gewoon een Broederkamp van zouden maken.
Het was echt een fantastische kamp en een heerlijke tijd
Alleen vond Jan het wel jammer dat ik aan het eind van het kamp ongeveer 3 uur nodig had om de vuilnis weg te brengen en hij daardoor alleen het kamp moest opbreken.
Een andere jeugdherinnering die bij mij op komt is dat ik met onze ouders ook wel eens sinterklaas bij Jan heb gevierd.
Ik weet nog goed dat Christiaan een racebaan had gekregen.
We wisten echter niet hoe snel we dat ventje naar bed moesten krijgen zodat Jan en ik met de racebaan konden spelen, de gezamenlijke liefde voor auto’s zat er dus al vroeg in.
Nog een voorbeeld van deze liefde is de MG die Jan van een vriend over nam omdat deze ging emigreren,
De auto werd onder een soort van carport in de achtertuin van de Joubertstraat geparkeerd.
en ik mocht daar dan aan sleutelen als we op visite kwamen.
Hoe het met deze auto is afgelopen heb ik eigenlijk geen idee van.
Later is er voor Jan maar 1 merk over gebleven en dat is natuurlijk ALFA ROMEO.
Ik bedoel maar als je je honden al naar dit merk gaat vernoemen.
Met zo’n ALFA zijn we jaren later ook gaan mee doen met de zogenaamde Kaartleesrally’s
Het moest de Bertone worden zodat INGMAR mee kon op de achterbank.
De taakverdeling was duidelijk, Jan reed, ik deed de navigatie en INGMAR vond de controlebordjes.
Het mooie was dat alleen INGMAR regelmatig met een beker thuis kwam en Jan en ik met lege handen stonden.
De SLOF.
U vraagt zich misschien wel af wat deze slof op de desk doet?
Nou, deze straat voor mij symbool voor onze hechte band.
Hoewel we dus eigenlijk niet samen zijn opgegroeid is die er toch zeker.
We kwamen er namelijk in de loop der tijden achter dat we best wel een paar dingen gemeen hadden.
Een er van is dus dat we alle 2 graag op onze sokken achter het stuur zitten en wat is er dan makkelijker als je gewoon je sloffen kan uit schoppen.
Ik wil tot slot nog één gezamenlijke passie van Jan en mij benoemen.
Dit zijn namelijk de Beatles.
Ik heb nog warme herinneringen aan de concerten van de ANALOGUES die we bezochten.
Dit is een band die tot ver achter de komma de sound van de BEATLES weet te evenaren.
Ook dit is zo’n dingetje waar we pas later zijn achter gekomen.
Alhoewel….. misschien is mijn passie wel ontstaan omdat Jan altijd OBLA DI OBLA DA vloot toen dit een hit was.
Dankjewel voor alle dingen die we samen hebben mogen beleven GROTE BROER.
Liefs Peter en Katinka
From me personally and from all my sons and family our deepest condolences for the loss of Jan, may God have him in his glory,,, leaves us all a great memory.
Nino Vaprio and family.